Gooimeer Cup

In 2013 besloten WSV Almere-Haven en R&ZV Naarden om een keer samen te varen tijdens de Woensdag Avondcompetitie. Dat bleek een succes. Hetzelfde jaar werd er nóg een keer samen gevaren. In 2014 werden de wedstrijden uitgebreid naar vier gemeenschappelijke avondwedstrijden onder de noemer Gooimeer Cup. Dit jaar zijn de twee verenigingen uit Huizen ook aangesloten. In totaal zijn er 115 boten ingeschreven.

En afgelopen woensdag was het dan zover. De titanenstrijd van het Gooimeer. Maar al gauw zagen wij dat het een zwaarbevochten race zou worden. Want de wind zou terugvallen naar 2 knopen. Even voor de duidelijkheid, dat is een kleine 1 beaufort. Zwemmen is sneller.

Ik schrijf de crew dat het een moeilijke wedstrijd gaat worden, maar dat dát ook juist de uitdaging is. ‘Er staat bijna geen wind en we krijgen daarbij ook nog regen. Om het nog moeilijker te maken draait de wind bijna 180 graden.’, mail ik. En de woorden blijken aardig profetisch. Het werd een moeilijke en bizarre wedstrijd.

Als we ons bij het startschip melden zien we de grote groene spelbreker net onder het wateroppervlak. Waterplanten. Ze zijn er weer. En de startlijn ligt er midden in. Ook dat nog. Geen wind, regen, muggen en waterplanten aan je schroef. Maar de wind is nog best aardig. Een knoop of vijf. En net als de baan er in ligt trekt een bui over die de windkracht even flink opstuwt. In korte tijd staat er 25 knopen en rollen we de genua maar even in.

De boot is opgetuigd voor licht weer, dus hup achterstag, val en outhal aantrekken. We vlakken het grootzeil af en varen alleen op grootzeil 5,5 kn. Dat is ongekend voor Fram, die het vooral van zijn voorzeil moet hebben.

In deze bui draait de wind 100 graden. De start wordt uitgesteld en de baan verlegd. Dan, na zo’n 20 minuten, kunnen we starten. De baan ligt er in, maar de wind is eigenwijs en is nog zo’n 70 graden doorgedraaid. Hierdoor starten we halve wind, kunnen we halve wind naar de bovenboei, op de spinnaker naar de spreader-boei die zo’n 100 meter verderop ligt en dan halve wind weer terug.

Ja ik zei toch dat het een bizarre race was. En als we dan ook nog met 60 boten op die korte baan liggen, is de uitdaging om niet continu ingehaald te worden door de snellere boten en opzoek te gaan naar vrije wind. Maar die is schaars. Heel schaars.

En dat blijkt bij de tweede keer dat we de bovenboei ronden. We lopen in op andere boten en buigen af naar de spreader. We hebben de binnenbocht, the inside track, en er liggen zes boten boven ons. Ik herhaal ZES! Dan komt de spreader. Intussen komen er twee J80’s achterop met hun genaker. Vol gas claimen zij de binnenbocht. We gaan uiteindelijke met negen boten tegelijk om de boei. De J80s zijn snel weg, waardoor ik de spreader toch nog strak kan ronden.

Nu komt het laatste halfwindse rak naar de finish. De Wilde Vogel loopt bij ons vandaan. En achter ons ligt die halve vloot waarme we net nog de ton rondden. En uit het niets komt ook de Kyan op ons af. Onze oude concullega. Steven (grootzeil) en Hennie (genua) trimmen onafgebroken. En het helpt. We lopen uit op die horde achter ons. Zelfs op de Just Kidding, een J24. En we lopen in op de Wilde Vogel.

We finishen en bergen de zeilen voordat de volgende bui komt. Het resultaat zal matig zijn. We hebben niet goed gevaren en we hebben moeite met de zeer lichte wind. We zijn sterk in het aandewindse rak en snel op het downwind rak, maar beiden ontbraken deze race. En op zo’n avond als deze mis je een genua 1. We worden van de 24 boten in onze klasse elfde. Een ouderwetse uitslag. “Linkerrijtje!”, grap ik nog naar Hennie. Het was lekker om te zeilen. En daarmee is eigenlijk alles gezegd.

Crew: Jan-Jaap, Steven, Hennie, Floris

Wind: 5 kn afnemend naar 2 kn (richting variabel)

RaceQs: Zie hier de replay